ഒരു അവധിക്കാലം

ഒരു അവധിക്കാലം .

പ്രവാസ ലോകത്തെ   ഇടവേളയില്‍  വിശ്രമത്തിനായി   ഞങ്ങള്‍   തിരഞ്ഞെടുത്തത്  അറ്റുപോയ ഓര്‍മകളുടെ വേരോട്ടമുള്ള ഈ ചിറക്കടവായിരുന്നു   .

ഞങ്ങളുടെ  ബാല്യകാലത്തെ എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളുടെയും   ഉറവിടം ഈ ചിറക്കടവ് തന്നെയായിരുന്നു. ചിറയുടെ പടവുകളിലൂടെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ഓരോ സായാഹ്നങ്ങളും കടന്നു പോയിരുന്നത്. ചിറയുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥക്ക്  ഞങ്ങള്‍ ഒഴിച്ചുകൂടാന്‍ പറ്റാത്ത കണ്ണികള്‍ആയിരുന്നില്ലേ?

പുലരികളിലെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കും , സായന്തനങ്ങളിലെ  സ്വാന്തനങ്ങള്‍ക്കും  ചിറ എന്നും ഞങ്ങളോടൊപ്പം  ആയിരുന്നു.    നാലാള്‍ കൂടുന്ന എല്ലാ സ്ഥാപനങ്ങളിലും  ചിറക്ക്‌ ചുറ്റും  ആയിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ  വിദ്യാലയം , അമ്പലം, ആശുപത്രി,....അങ്ങനെ എല്ലാം ..

ഈ ചിറയ്ക്കു ചുറ്റുമായി ഞങ്ങളുടെ  ഗ്രാമം പറ്റി ചേര്‍ന്നു അങ്ങനെ കിടക്കുന്നു . ഞങ്ങളുടെ  ഓര്‍മ്മകളും ....

എന്‍റെ  ഗ്രാമം.- ഒരു വിവര്‍ത്തനം

അഗാധമായ പ്രേമത്തിന്‍റെ നൈരാശ്യം മൂത്തപ്പോള്‍  ആ പ്രണയിനി തന്‍റെ ജീവിതം ഹോമിക്കാനായി കണ്ടെത്തിയത്‌ ഈ  ചിറയെത്തനെ ആയിരുന്നു.

കാലങ്ങള്‍ക്ക്    ശേഷം ഏതോ  ഒരു ഉത്സവ ദിനത്തില്‍    തന്‍റെ പ്രണയിനിയുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍  വേട്ടയാടുന്നതിനലാണോ  ആ യുവാവ്‌ അല്ല മധ്യവയസ്ക്കന്‍  തിരെഞ്ഞെടുത്തതും  ഈ ചിറയെ തന്നെ ആയിരുന്നില്ലേ ..?

അഗാധമായ പ്രേമത്തിന്‍റെ നൈരാശ്യം മൂത്തപ്പോള്‍  ആ പ്രണയിനി തന്‍റെ ജീവിതം ഹോമിക്കാനായി കണ്ടെത്തിയത്‌ ഈ  ചിറയെത്തനെ ആയിരുന്നു.

കാലങ്ങള്‍ക്ക്    ശേഷം ഏതോ  ഒരു ഉത്സവ ദിനത്തില്‍    തന്‍റെ പ്രണയിനിയുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍  വേട്ടയാടുന്നതിനലാണോ  ആ യുവാവ്‌ അല്ല മധ്യവയസ്ക്കന്‍  തിരെഞ്ഞെടുത്തതും  ഈ ചിറയെ തന്നെ ആയിരുന്നില്ലേ .. 

തന്‍റെ  പ്രഥമ പ്രണയിനിയുടെ പ്രധമഭിലാശം സാഷത്കരിക്കുനതിനായി പ്രണയ പുഷ്പ്പം തേടിയുള്ള  പ്രയാണം അവസാനിച്ചതും ഈ ചിറയില്‍ തന്നെ ആയിരുന്നല്ലോ.

മേലും  കീഴും നോക്കാതെ    പ്രണയ പുഷ്പമായ ആമ്പല്‍ കൈക്കലാക്കാന്‍ അഴങ്ങളിലേക്കു എടുത്തുചാടിയ പ്രസ്തുത കാമുകനെ ആമ്പലിനോപ്പം    കരയിലെത്തിക്കാന്‍  പത്തു യുവാക്കളുടെ പ്രയത്നം  വേണ്ടിവന്നു എന്നുള്ളതും ചിറ ചരിത്രത്തിന്‍റെ  താളുകളിലെ  ഒരേട്‌  മാത്രമാണ് .

പാലമരം

ചിറക്കടവിലെ വിദ്യാലയത്തിനുള്ളില്‍ വെച്ചാണല്ലോ ഡി കാമുകന്‍റെ പ്രേമം പുത്തുലഞ്ഞത് . തളിരിട്ട ആദ്യനാളുകളില്‍  ലേഖനങ്ങളും ചുംബനങ്ങളും കൈമാറിയിരുന്നതും ആലിങ്ങനബന്ധരായതും  ഈ പാലമര ചോട്ടില്‍ വെച്ചയിരുന്നല്ലോ.

എത്രയോ ലോല പ്രേമങ്ങള്‍ക്ക് പൂത്തു പരിലസിച്ചു മൂകനായി നിന്നിരുന്ന നമ്മുടെ പാലമരം , പിന്നീട് എപ്പോഴോ  "യക്ഷിപാല  " ആയി മാറുകയായിരുന്നു .

ഒരു പക്ഷേ അസമയത്തുള്ള ഒറ്റപെട്ട നാരി സഞ്ചാരം  ആയിരിക്കാം ഇത്തരം ഒരു പെരുദോഷത്തിനു  പാത്രമാകേണ്ടിവന്നത്.

പൈലൂട്ടി

 ചിറ ഊട്ടി   വളര്‍ത്തിയ  ഒരുവനായിരുന്നു പൈലൂട്ടി. വയലാറിന്റെയും  റെഹ്മാന്റെയും സംഗീതത്തെ   വേര്‍തിരിക്കാതെ ഒരു പോലെ നെഞ്ചില്‍ ഏറ്റി  ഒറ്റ രാഗത്തില്‍ അതുച്ചത്തില്‍  പാടിയിരുന്നു പൈലൂട്ടി . പരകോടി ജനങള്‍ക്ക് പരസഹായി ആയി നില നിന്നിരുന്ന പൈലൂട്ടി തന്നെ ആയിരുന്നല്ല്ലോ പ്രസ്തുത കാമുകന്റെ ഹംസമായി കഴിഞ്ഞിരുന്നത് .

" അറിവില്ലായ്മ " അതായിരുന്നു പൈലൂട്ടിയുടെ ഏക  സമ്പത്ത് . കുട്ടി പാന്റുകാരന്‍  , കുട്ടി മീശക്കാരന്‍, കുട്ടിത്തം വിട്ടുമാറാത്ത  പക്വതയുള്ളവന്‍.

 

ഗ്രാമഫോണ്‍

ഗ്രാമത്തിന്റെ ഗ്രാമഫോണ്‍ അതായിരുന്നു പൈലൂട്ടി. ഏത്  ജനമധ്യത്തും   ഏത് വേദിയിലും  ഏത്  രഹസ്യവും   നിഷ്കളങ്കതയോടെ    വെളിപെടുത്തുന്ന  ശുദ്ധമനസ്കന്‍.   

അത് കൊണ്ടായിരുന്നല്ലോ  പ്രസ്തുത കാമുകന്റെ പ്രണയ രഹസ്യം  ഗ്രാമം മുഴുവന്‍ പാട്ടായതും   , ചുമരായ ചുമെരിലെല്ലാം  പ്രത്യഷപെട്ടതും. 

  

അമ്പലവും  അമ്പലപ്പറമ്പും 

ഗ്രാമത്തിന്റെ വിശാസം...!

പൈലൂട്ടിയുടെ ദേവി അള്ള..!

അമ്പലകുളം തന്നെ ആയിരുന്നു  ചിറ .

കുംഭത്തിലെ തിരുവാതിര - അതായിരുന്നല്ലോ ഞങ്ങളുടെ  ആഘോഷദിനങ്ങള്‍.

ഉത്സവ ദിനത്തില്‍ വിളക്കെടുപ്പ് വേളയില്‍ മണ്‍ചിരാതുമായി നടന്നു നീങ്ങിയ  ഒട്ടനവധി അഗനമാരില്‍ നിന്നും തീ വെട്ടി ശോഭയില്‍ വേറിട്ടു നിന്നിരുന്ന ഒരു മുഖം പ്രസ്തുത കാമുകന്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തതും ഈ ഉത്സവ ദിനങ്ങളിലെപ്പോഴോ    ആയിരുന്നു.

അമ്പല പറമ്പില്‍ ഗാനമേളക്ക് രസംപൂണ്ടിരുന്ന ജനമധ്യത്തില്‍  മുക്കാല പാടി നൃത്തം  ചെയ്തിരുന്ന പൈലൂട്ടിയുടെ ദ്രിഷ്ടിയില്‍ പ്രസ്തുത കാമുകന്‍ പെട്ടു. ഗാനമെളക്കിടയിലെ നിശബ്ദതയില്‍  തന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ച  ഉത്തരവാദിത്വം     നിറവേറ്റിയ കാര്യം    ഉറക്കെ പ്രക്ക്യാപിക്കുകയും    ചെയ്തു. പ്രക്യാപനം ഇതായിരുന്നു. " അതെ വാസുക്കന്റെ ഓളെ കൈയില് എഴുത്ത് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്‌, കേട്ടോ "

പുരുഷാരം ഞെട്ടി...! , കാമുകി കുടുംബം ഞെട്ടി...!, പ്രണയം പൊട്ടി ...!

ഈ വിഷയം ഏറെക്കാലം  ചിറയ്ക്കു ചുറ്റും തങ്ങി നിന്നിരുന്നു.  എങ്കിലും അവര്‍ പ്രേമിച്ചിരുന്നു, ആമ്പലും നിലാവും പോലെ .... അല്ലെങ്ങില്‍ ആ പ്രേമകാവ്യം ഇങ്ങനെ അവസ്സനിക്കില്ലല്ലോ ?

ഇപ്പോള്‍ പാലമരം

സ്നേഹ മനസ്സുകള്‍ക്ക്  താങ്ങും    തണലുംമായിരുന്നു പാലമരം . പ്രണയ ശാപം   ഏറ്റു എരിഞ്ഞമര്‍ന്നു എന്നാണ് കവി വാക്യം .

എന്നാല്‍ ഹൃദയ ശുദ്ധിയില്ലാത്ത  പ്രകൃതിയുടെ  നന്മ അറിയാത്ത    പകല്‍ മാന്ന്യന്മാരായ നിശാചരന്മാരാല്‍  ഇല്ലാതായി എന്നാണ് വാസ്തവം .

ഇന്ന് ഇപ്പോള്‍ ...നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളുടെ   സ്മാരകമായി ആ പാല മരകുറ്റി  ......വിജനതയില്‍ നിസ്സഹായനായി...

ഞങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് ഒരു നെടുവീര്‍പ്പിന്റെ കടിഞ്ഞാനിട്ടുകൊണ്ട്  " രാവേറെയായി   ..." എന്നോര്‍മ്മിപിക്കുന്ന     ഭാര്യയുടെ റിങ്ങിംഗ് ടോണ്‍ ..!

ഈ മടിത്തട്ടില്‍  നിന്ന് മടങ്ങുമ്പോള്‍  എന്റെ ഉള്ളില്‍ മദിച്ചിരുന്ന ഒരു ചോദ്യം വരുകാലങ്ങളില്‍ ആമ്പലുകളും തമാരകളും വിരിയിക്കുവാന്‍ ഈ ചിറയ്ക്കു ആകുമോ......?